Coraz więcej osób dotyka problem zmian trądzikowych. Krosty oraz pryszcze pojawiają się nie tylko u nastolatków ale również u osób dorosłych. Zanim rozpocznie się odpowiednie leczenie tej choroby najważniejszą kwestią jest zdiagnozowanie z jakim dokładnie rodzajem trądziku mamy do czynienia. Dzięki temu będziemy mogli zastosować skuteczne preparaty dostosowane ściśle do naszego problemu. Zwykle sami nie jesteśmy w stanie określić jaki trądzik nas dotyczy, dlatego dobrze jest udać się do dermatologa, który po sprawdzeniu objawów oraz stopnia zaawansowania choroby będzie w stanie dokładnie określić jaki to rodzaj trądziku i w jaki sposób powinniśmy go leczyć. Do najbardziej popularnych metod leczenia różnych odmian trądziku zalicza się stosowanie antybiotyków oraz tabletek bez recepty wspomagających kurację, terapię miejscową (maści, żele, kremy) oraz różne metody terapeutyczne m.in. kriochirurgia. Wyróżnia się aż kilka rodzajów zmian trądzikowych.
Trądzik pospolity (acne vulgaris) to bez wątpienia najczęściej występująca odmiana trądziku, która dotyka przede wszystkim młode osoby w okresie pokwitania (pomiędzy 13 a 20 rokiem życia), co związane jest z nadczynnością gruczołów łojowych. Charakteryzuje się powstawaniem zaskórników, wykwitów grudkowo-krostkowych a także ropnych torbieli na twarzy, ramionach i plecach. Najczęściej jednak z czasem zmiany trądzikowe samoistnie ustępują, mogą jednak pozostawić po sobie szpecące blizny.
Trądzik młodzieńczy (acne juvenilis) charakteryzuje się tym, że powstające zmiany skórne zwykle nie są zbyt nasilone, przeważają zaskórniki oraz drobne wykwity grudkowe (na twarzy oraz plecach). Pojawia się w okresie pokwitania z powodu nieprawidłowości hormonalnych oraz podwyższonej odporności insulinowej w organizmie, po czym samoistnie po kilku latach ustępuje. Trądzik młodzieńczy, zwany także hormonalnym dotyka głównie chłopców (zwiększona produkcja androgenów) oraz dziewczyny w okresie miesiączki (zachwiana równowaga hormonalna). Do innych przyczyn powstawania tego rodzaju trądziku zalicza się nadmierny stres, zażywanie niektórych leków oraz środków antykoncepcyjnych lub sterydów. Gdy mamy do czynienia z lekkimi zmianami, choroba ustępuje zazwyczaj po około 4 latach od pojawienia się pierwszych jej objawów, natomiast w przy cięższych przypadkach trądzik może ustąpić dopiero po 30 roku życia.
Trądzik różowaty (rosacea) występuje u 2 % społeczeństwa i dotyka najczęściej osoby w dojrzałym wieku 25-35 oraz 45-55 lat. To uciążliwa, przewlekła choroba, która obejmuje przede wszystkim środkową część twarzy (czoło, noc, policzki oraz broda). Objawia się powstawaniem rumieni (pod wpływem emocji, wiatru oraz zmian temperatury), grudek i krost (zwanych potocznie pryszczami). Wyróżnia się różne postacie trądziku różowatego: rumieniową z teleangiektazjami, grudkowo-krostkową, przerostowo-naciekową, oczną oraz odmianę ziarniniakową. Leczenie tej choroby powinno być w każdym przypadku indywidualnie dopasowane pod względem występującego typu trądziku różowatego a także nasilenia zmian skórnych i innych współistniejących czynników.
Trądzik niemowlęcy to odmiana trądziku, która dotyka dzieci w wieku od kilku miesięcy do 2/3 lat. Choroba pojawia się zazwyczaj u chłopców i charakteryzuje się zmianami skórnymi na nosku, czole i policzkach. Głównym powodem są zmiany hormonalne matki lub samego dziecka. Trądzik niemowlęcy zazwyczaj znika bez wdrożonego leczenia w ciągu kilku tygodni.
Trądzik bliznowcowi (acne keloidea) choroba związana jest z czynnikami genetycznymi i charakteryzuje się powstawaniem w okolicach zmian skórnych trudnych do zlikwidowania bliznowców, czyli twardych włóknistych guzów o podłużnym i nieregularnym kształcie. W tym przypadku niezwykle ważne jest, aby jak najwcześniej rozpocząć leczenie w celu uniknięcia pojawiających się nieestetycznych blizn i szram.
